Mijn maatje

Mijn maat

Ik kwam je tegen en je was zomaar iemand die ik leerde kennen.
Nu niet meer. Nu zit je in mijn hart en sterven mijn gedachtes aan jou pas op de dag dat ik mijn ziel te ruste leg.
Nooit zal ik je vergeten en altijd zal ik je eren. Nooit zal ik je teleurstellen en altijd zal ik voor je vechten. Nooit zal ik je met de nek aankijken en als je terugkijkt open ik mijn ziel voor jou.
Waarom? Simpel en zo intens, omdat ik je vertrouw.

Omdat je me laat lachen en omdat ik aan je kan denken met een traan.
Omdat je mij vertrouwd en weet je maat, aan het einde van de laan.

Daar gaan we lachend het leven uit. Op naar wat hierna is.
We gaan waarschijnlijk echt niet tegelijk maar toch weet ik, er is geen gemis.

Want vrienden ben je niet alleen hier, maar ook ver hierna.
De plek waar ik met mijn gedachten heenga is voor alles veilig.
Die plek waar ik aan onze vriendschap denk is zelfs de paus te heilig.
Een traan gaat hand in hand met mijn glimlach en zo hoort het te zijn.
Ik geniet van de jouwe en jouw traan doet bij mij ook pijn.

Tussen de grappen en grollen door laten wij elkaar niet koud.
Daarom ben je mijn gabber, mijn maat, iemand waarvan ik houd.
En hier enkel over kunnen lullen en het begrijpen is zilver,
Ik kwam je tegen en je ging niet meer weg.
En dat is voor mij belangrijk, daarom ben jij goud.

Hoogmoed na de val

Een gedicht is meer dan een mandje vol woorden,
Het is de traan die zijn roeping hoorde.
Het vertelt hoe hij besloot om vervoering te bekoren.
Op dat moment gebeurde er iets met het hart en de ziel,
“Vanaf dit moment leef je”… waarna hij viel.
De traan blijft liggen en droogt op tot een herinnering.
Aan een tijd dat het goed ging of juist nog slecht.
Zolang er een traan kan vallen is dat waarvoor ik vecht.
Een traan van blijdchap maakt iets puur en echt.
En misschien sta ik soms niet stevig in mijn schoenen,
zolang hij langs mijn neus naar mijn schoenen valt sta ik in ieder geval recht.

.........................................

Wat als jij kon meekijken over de schouder van mijn ziel.
Dan zag je dat ik soms van binnen huilde en dat het soms niet meeviel.
Jouw ogen, jouw mond,je glimlach, maar je blijft anoniem,
en de liefde speelt me enkel parten in pantomime.
Ik heb je even mogen aanraken, heb je dicht bij me gehad.
Momenten waarvan ik wou dat ik ze vergat.
Nooit negatief en daarom pijnlijk, wat kon zijn mag niet wezen.

Als een dwaas die zich van een gebouw af werpt,
Een blinde in een corvette op de snelweg.
Als ik je plots onverwachts toch nog tegenkom,
Dan is alles wat ik snel zeg,
Hoe gaat het met je ?............................................

...........................................

some days are gentle, just a mather of gettin jiggy with it. Some days come down hard on a man's soul. Days in wich loneliness gets a chance to surface and get him down on his knees praying for an empty feeling to be filled up with the things he sees all around him.
Dont get him wrong, he did enjoy seeing others enjoying eachothers company to the fullest.
He loved seeing people fully lettin their gaurds down when with their significant other, their soulmate perhaps, their ultimate joy of life. At least thats what he wants it to be to him someday, somewhere. He acknowdleged the fact that he wouldn't ever be anyones shining prince on a white horse.

I smiled thinking of myself sitting backwards on the poor animal, firmly holding on to its tail trying deperatly not to end up hanging under the horse and being severly beaten in the face by the package the animal has got swinging between its legs.
And if I could manage getting on the horse the way i'm supposed to I would probably accidently stab my horse to death with my sword before I reached my damsel in distress.
Or I would reach her and at the last moment i wouldnt be able to stop the horse and it crashed into the castle walls with me on it.

Vrienden tot over de dood en verder

Er zit een gevoel in me.
Er zit een gevoel in me wat me soms doet huilen, wat me soms doet lachen.
Een gevoel dat ik niet kan benoemen, niet kan plaatsen maar een gevoel dat er altijd is.
Maar wat ik niet altijd voel.
Het raast door mijn hoofd en het rust van tijd tot tijd in mijn hart.

Er zit een gevoel in me!!!
Er zit een gevoel in me dat me remd en me versneld, wat me helder lijkt, en dan toch weer wazig word.
Er zit een gevoel in me dat ik krijg als ik aan hem of haar denk, en aan dat wat ze voor me betekenen.
Er zit een gevoel in me, soms doet het me hunkeren. Het maakt me eenzaam en het maakt me 1 te samen.
Het duwt me weg en het trekt me weer terug. Het zit in me en lijkt dan weer van buiten te komen.
Er zit een gevoel in me dat me doet zoeken naar mensen. Wat me verzacht en wat me sterker maakt.

Er zit een gevoel in me!!!
En daarbuiten lopen mensen met precies hetzelfde gevoel.
Er zit een gevoel in me dat soms door jou herkend word.
Er zit ook een gevoel in jou dat ik herken.
Er zit een gevoel in me dat me doet nadenken over ons leven.
Het zet me met beiden benen op de grond en laat me dan weer zweven door groene weides richting de eeuwige zonsopkomst.

Er zit een gevoel in me en wanneer jij of ik zal sterven zal ik nog steeds dat gevoel hebben.
Daarom zal er alltijd een gevoel in me zitten, een gevoel dat jij herkend hebt.
Niks zal ons gevoel scheiden, gevoel is voor eeuwig en vrienden gaan daarmee akkoord.
Vanaf hier tot aan het einde van alle bestaan,
Mijn gevoel is mijn uitdijende horizon,
Ons gevoel zal altijd hand in hand gaan,
Er zit een gevoel in me,
zo sterk en zo zuiver.
Als het contact even verroest en wankeld,
Zal de schakel sterk zijn,en zal hij nimmer vergaan.

Er zit een gevoel in me, dat iedereen voelt,
de een legt zich erbij neer en omarmd zijn eigen hart.
De ander weet niet wat het gevoel bedoeld,
en word door isolatie en zelfvervreemding getard.

In de finale telt alleen ons gevoel.
Dus laat alles achter, je materie, je gedachtes, de hele donderse boel.
En luister naar dat wat er in je hart zit,
luister goed, want daar huist je gevoel!!!

connections

het licht van dat wat ooit geweest is verwarmd me tot op de dag van vandaag.
Gevoel dat ooit tot stand is gekomen is nooit meer gegaan.
Mijn hart is een onherschrijfbare schijf waarop alles zijn plekje krijgt.
en hoe meer ik toe laat, des te groter word mijn hart, zodat het meer kwijt kan.

Soms heb ik gedachtes die niet veel afwijken van het wazige en zweverige goeroe geouwehoer dat je hier en daar in je leven tegenkomt.
Die gedachtes komen niet zomaar, daar zit gevoel achter.
En het is heel makkelijk om te zeggen dat ik dat gevoel zelf creeer maar waarom kan het niet zo zijn dat ik dit voel omdat wij ergens verbonden zijn.
En kan het daarom ook niet anders dan dat jij precies hetzelfde voelt.

Ok, realiteit en de wetenschap terzijde.
Hedendaags denken is zo enorm gestandaardiseerd, een etikkettensysteem, een hokjesmaatschappij waarbij bepaalde gedachten veroordeeld worden voordat de dragers enigzins kans zien hun denken te verkennen.
Bijna iedere gedachte ondervind hinder in zijn ontwkkeling door grenzen die de maatschappij hen oplegt.

Deepest cinserest thaughts of us in a better world surrounded by light,
although were with one foot in the grave i feel our combined might.

We will never kneel before any burden set upon us and in you I trust
we will prevale with a smile on our faces,
livin life to the max is no privilege, it's a must.
We wont hasitate showing you all our aces.

Knuckels taped in, eyebrows heavily leaning towards the nose,
sweat drippin of our heads as we fight back like two biatch gi- joe's.
Life cant throw us enough mazes.
Together we get around all the v.i.p. places.

U scratch my back I tie your laces,
And despite the fact we are in different places,
I feel you close to me every second of the day.
Dont mind me and find your own path, walk away.
cause in my hart, engraved by the soul,
your words and smiles are written, forever there to stay



without those in our harts the soul would be without malnutrition,
it would get caught in solitude, dry out and shrivel

3 koppen lauwe klets en een chocolade kwats met slagroom-part1

Ik weet nog goed dat ik voor die ruit stond, ik wou nog niet naar binnen lopen want dan zou ik geheid mijn pinpas laten gloeien bij het afhandelen van mijn aankopen bij de kassa. Rustig stond ik te kijken naar de verschillende kooien, uithangborden, hokken, terrariums en aqauria die de verkoper van het dierenwinkeltje in zijn etalage tentoon stelde. ik zat er aan te denken om eventueel mijn eigen tamme saharakorrel te houden. Begrijp me niet verkeerd, ik heb me jarenlang voorbereid op deze aankoop.Zowel mentaal als lichamelijk.Ik heb mezlf onderworpen aan de vreselijkste dingen om me te sterken en te sturen naar mijn ultimate goal. De Saharakorrel behoord tot de meest venijnige en irritante korrels ter wereld. Wanneer een mens hem in zijn ogen krijgt kan dit resulteren tot een aanhoudende jeuk en irritatie van de oogkas en het oog gedurende twaalf dagen. Dit komt omdat de zandkorrel twaalf dagen wakker is en twaalf dagen slaapt En wanneer hij wakker is heb je nergens last van, dan kan hij niet stil zitten en gaat hij van hot tot her. Maar als hij net in je oog zit en gaat liggen pitten....
Brr , de kriebels bij de gedachte overtuigen me om nog maar even te wachten. Ik ben mentaal nog niet klaar voor dit niveau van korrelhouderij.

Ik had zojuist bij de de huidenboer aan de overkant een lappenpak van kamelenhuid gekocht en een skibril van o'neill die de verkoper naar eigen zeggen van ene james bond had gehad die hier jaren geleden is een film had gemaakt. Hier stond ik dan midden in de Sahara in een of ander klei-achtig gehucht. Ik loop het plein op en blijf plots staan en huiver. Ik keer me om en kijk richting de tent waar ik zojuist uitkom...toch vreemd dat die kerel me net het een en ander in het Nederlands uitlegde.
Lichtelijk verbaasd doch onverstoten besluit ik maar es te gaan zoeken naar naambordjes. Na twee uur te hebben gezocht kwam ik tot de conclusie dat die er niet waren maar ik was wel blij geen zandkorrel te zijn vanwege het totale gebrek aan privacy. Daarbij komt dat ik later kinderen wil , wellicht 3 of 4. en daarmee wil ik dingen gaan doen en het risico dat ik met ze naar de markt ga en s'avonds terugkom met 3 andere korrels is veel te groot.
Aan de andere kant is de sociale controle in de zogenaamde korrelmaatschappij vele malen beter dan in de onze. Aan de buren ontgaat niets, criminaliteit is vrijwel onmogelijk vanwege de hoge pakkans. En echtelijke ontrouw word direct ontdekt wanneer mevrouw korrel savonds sex wil met mr korrel en die geen zin heeft omdat hij een schraal gesclachtskorreltje heeft. Logisch natuurlijk als je gaat liggen wippen met al dat zand in de buurt. Jee, zouden osama en zijn musketiers daarom geen strakke spijkerbroek aankunnen. Interresante ideeen kunnen dus toch voortvloeien uit analyses bestaande uit pure eenvoud. Verward staar ik de wolken in op zoek naar de wijsheid van de brede horizon en het contact met hogere machten. De voorspelde zandstorm steekt plots op en het zand klapt hard in mijn opengesperde ogen en in mijn mond. Ik zak op mijn knieen en keer mijn rug naar de wind. Het zand krast en klodderd in mijn ogen en mijn traanleidingen gaan tervergeefs op volle toeren.

Snel zet ik mijn bril op waardoor ik geen last meer heb van het zand wat rondvliegt
maar ook kan ik nu niet meer in mijn ogen wrijven om het irritante zand uit de hoeken te halen. Vervelend is anders, dit is gewoon klote. Ik besluit de gok te wagen en trek de eerste de beste voorbij struinende kameel aan zijn staart om hem et vragen waar hier ergens de campeerwinkel is.Hee, als de eerste de beste arabier in het nederlands ouwehoert. Waarom een kameel dan niet? Alweer niet verbaasd volg ik de instructies van het beest op en loop naar de duin die hij me heeft aangewezen.

Ik ben wat ik ben door wat jij voor mij was.

Ik ben wat ik ben door wat jij voor mij was.
Ik doe zoals ik doe door wat jij deed.

All of my memories are sweet melodies gently streaming down the green hill.
Following the curves of the rocks, in a river of music.
the thought of u alone is enough to keep me from going under.
Layin on my back i stare into the blue skies as i drift along in the sparkling clear water.
The stream symbolizes my life, and sometimes my river crosses yours and in my dreams i desperatly try to grab u as you float past me. But i do not need to try, i keep calm as I stare in ur eyes as u gaze back. Your smile says enough and i know your river will end up in the same sea as mine. I turn my had back up towards the blue heavens and i feel a smile coming from deep inside me. Acompanied with the soothing thoughts off meeting u there.


ik droom soms wanneer ik wakker ben
Ik ben dan heel eventjes weer daar. Met iemand die me lief is, die me lief was, iemand die het leven zo speciaal maakt. iemand waaraan ik alleen met mijn hart aan kan denken.Iemand met wie ik gedeeld heb, beleeft heb, geleden heb, met wie ik gesproken en gezwegen heb.
Sometimes it feels like pieces if me r scattered all over, i left a piece of me with every one in my hart. En zo hoort het ook, ik heb ook een stukje van hen. Een stukje waarmee ik denk, waarmee ik doe, alle stukjes maken mij, een geheel, gesmeed uit duizenden.

onverwacht?

Ik ga voor hem zitten en kijk hem vragend aan.
Hij merkt me op en kijkt in mijn ogen.
Ik heb echt zin, och toe, ik moet gewoon.
Ik kan niet met mijn poten van hem afblijven en word graag door hem aangeraakt.
Hier zit ik dan met mijn hoofd tussen zijn knieen.
"Zie je niet dat ik bezig ben", Ik zwijg en blijf hem aan kijken.
Dan zie ik hem de radiogids oprollen.
Voor ik het weet suist zijn arm door de lucht en raakt me vol op mijn snuit.
ik val op mijn zij en van schrik laat ik alles lopen.
Nu staat hij op en begint te schreeuwen. Ik huiver, probeer me om te draaien en te vluchten maar hij trapt me in mijn zij en ik voel pijnscheuten door mijn buik heen schieten terwijl ik weer door mijn poten zak.
Snel krabbel ik overeind, kijk hem nog 1 keer angstig aan en loop snel met mijn kop omlaag en mijn staart tussen mijn poten mijn mand in

proberen

Je probeerd,
je faalt.
tis geen zonde,
toch wat geleerd.

je probeerd,
iets voor het eerst.
bij klokslag begint de stilte te donderen,
verwacht geen wonderen.

verlies van ouders en van kind

Regendruppels op de ramen van ons huis,
de nacht valt over ons leven.
Gordijnen gesloten als ons hart,
Petrus die wacht met smart.
Als ik mijn ogen sluit zie ik hoe hij vanuit het licht lacht.
Om ons kindje in de hemel alles te geven,
dat het ons op aarde bracht.

..................................................

Heel mijn leven stond jij naast me,
hield mijn hand vast en gaf me raad.
Jouw genen vereeuwigd in mij, te zien in mijn gelaat,
Een troost, een pleister, geen zoen op mijn voorhoofd meer.
Ik ben je kwijt, maar steeds vaker als ik in de spiegel staar,
zie ik hoe ik op je lijk.
Ze noemen mij nu pap, vragen om raad,
pakken mijn hand vast en gaan naast me staan,
ik kijk naar beneden, ze zien mijn traan,
omdat mijn gedachten naar mijn eigen ouders uitgaan.

korte gedichten

Peace
De 1 eet, de ander niet!
de 1 zaait, de ander vergiet!
Iedereen die kijkt, niemand ie iets ziet!
Jezus heeft het gedaan,
waarom een ander niet?
Ik scheid religie van de daad,
Jezus heeft het gedaan, het was goed tegen kwaad.
Klanken van het loflied des vredes, vol was zijn maat.
Zwaar heeft hij geleden,
doch immer liefde op zijn gelaat..

levens gedachten
Alle begin is nieuw,
geen start kan op de ander lijken.
Maar mocht je toch bezwijken,
ten gevolge van een ongenadig lot.
Niets aan god te danken,
het is magere hein die start aan jouw slot.
.....................................................................

Waar zal de dood eindigen?
Hij begint toch ook, daar is geen ontkomen aan,
misschien worden de dagen in de dood geteld,
ieder zijn eigen straf, langer voor degene die treft meer blaam.
Hij telt je dagen dus wees gerust,
1ieder zal naar de hemelpoort gaan.
.......................................................................

Als een bloem die openklapt en geniet van een leven vol zon,
zo zal de dood het licht vervagen, met een kus op ieders voorhoofd,
De bittere zwarte zoen.

........................................................................

Gooien met het leven,
het ene of de ander,
allen om het even.
Elke minuut tot het uiterste,
ik leef om te beleven,
wellicht dat wat ooit zelf beleefde,
mij nu het leven heeft gegeven.
Mijn moeder bracht me op aarde om kwart over zeven.

..........................................................................

De koran of de bijbel,
een keus tussen ruzie of heibel.
Geboden, gebeden, toekomst en verleden,
vanaf geboorte gelovend gesmeden.
De wieg dient als religieuze couveuze,
de rammelaar beplakt met godsdienstige leuzen.
Communies, vormsels en bar mitswa's vol met het geloof centraal,
Met spot in de mond gaat de een met de god van de ander aan de haal.
Multicultureel is uniek, is mooi en speciaal, boegbeeld voor tolerantie,
maar zorgt toch vaak voor veel kabaal.

............................................................................

Woorden,
woorden die mij toebehoren.
Zinnen,
woorden zullen mijn zinnen bekoren,
Zonder mijn zinnen,
gaan de woorden verloren.

..............................................................................

De dag dat ik geboren werd,
met mijn voetjes in de startblokken stond.
Onstak er een vlammetje aan het begin van de lont.
Mijn lont net zoals jouw lont, waar beide ooit een eind aan komt.

De dag dat ik geboren werd,
met mijn voetjes de startblokken verliet.
Besefte ik, haastig achter het vlammetje aangaan was hopeloos,
inhalen kon ik het niet.

De dag dat ik geboren werd,
stil bleef staan en het vlammetje van mijn leven weg zag lopen.
Ben ik naar het uiteinde van de lont gegaan,
om extra stukjes aan te knopen.

........................................................................

mijn dakraam

Het was een moment waar heel wat tegenover moest staan, wilde hij het ooit ruilen.
De constante pijn die nu begon deed hem voor het eerst bewegen om zijn ene bil even te verlichten. De ronde maan lag als een koperen bol in een lichtgrijze zakdoek die om de aarde geslagen was op deze aangename winteravond. Normaal zat hij rond deze tijd niet op de rand van zijn dakkapel maar juist achter het aangeslagen en besneeuwde raam met de kachel op zijn heetst te genieten van het winters avondtafereel. Maar vanavond was het ander weer.
De zon ging onder, de maan scheen al zwakjes op de aarde op zoek naar zijn huis.
Dat doet hij elke nacht, dacht Bas. Dan cireklt hij de hele nacht rond de aarde en schijnt overal zijn licht op zoek naar een leegstaand huisje. Het is maar goed dat de huizen duur zijn, de bouwvakkers vaak staken en de koopkracht nog steeds aantrekt. Anders zou het zo leeg worden aan de hemel, zo zonder nachtlampje. Het is inmiddels kwart over 5 en aan de horizon begint een sinnaasappel oranje gekleurde golf van zonlicht aan zijn vloed, waarna hij met eb uit het zicht verdwijnt en bas en zijn dakraam in de nacht achter zal laten om hem later weer in de rug te besluipen. De volgende ochtend zou hij er weer zijn. Zo vanzelfsprekend, daar denk je toch niet over na. Of toch?. Wat als iets draai van de aarde beinvloed, en we sochtends verrast worden door een zon die ons vanuit het noorden aanvalt in plaats vanuit het oosten.
Wat een baaldag zou dat zijn voor al die mensen die hun tuintjes op het oosten gericht gebouwd hebben. Misschien zou dan simpelweg het Oosten het oosten niet meer zijn. En zou hij zijn trouwe plek aan het zuiden moeten afstaan. Daar ga je met je land van de rijzende zon.
Hij grinnikt even kort wat net hard genoeg klonk om een meisje op te doen kijken dat beneden op straat voorbij loopt met haar hond. Kort, onzelfverzekerd glimlacht hij naar haar en zij kijkt nonchalant terug voor haar uit en loopt star door. Dit soort gedrag vind hij helemaal hilarisch en als schop voor haar kont kan hij het niet laten nog eens expres hard te grinniken op een nog iets belachelijkere toon. Hij zucht wanneer hij weer zijn ongeluk in de liefde voorbij voelt zweven door de matrix van zijn gedachten.
Hij moet zichzelf ertoe zetten niet in een melancholische bui vol zelfmedelijden te geraken door enkel een passerend kreng met een worst aan een touwtje. Hij steekt zijn joint in zijn mond, buigt zijn hoofd iets naar de aansteker en voelt zich een rebel wanneer hij de meid afkeurend na kijkt en zijn pief weer opsteekt.
Alweer vergeten. De maan was toch interessanter vond hij. In ieder geval interessanter dan alles wat er verder in zijn leven was op dit moment. Nouja, niet dat hij het niet naar zijn zin had, maar er knaagde iets, of meerdere ietsen. Het waren zoveel ietsen, zeker niet door 1 hand te bietsen, of simpel van weg te fietsen, iets wat niet niets werd door te nietsen.
Iets wat als het in zijn neus zat hem zeker zou doen niesen.
Hij lachtte hard en het galmde kort over de straat. ................................
.…………………………………………………………………………………………………..